АлЭнХоо эхийн шар гэрэл яагаад шар тостой холбогдчихов хэмээн өмнөх бичвэрээ үргэлжлүүлвэл Өлзий дэмбэрэл хэмээн билгэшээн тосох тэр л ухаанд чухам юу нуугдан байдаг юм бол? Чухам тэнгэрийн хөвүүд буй за хэмээн тайлах тэр учгийн цаана юу байна вэ? Тэнгэрийн хөвүүд гэж чухам хэн юм бол? Тэд төрж яах гэж байгаа юм бол? Сударт бичсэнчлэн Гоо нүүрээ түлэн баран гэдэг шиг АлЭнХоо эх яагаад заавал бусдад адлагдан тэр үрсийг төрүүлэх болсон юм бол? Өнөөдөр ийм тэнгэрийн үрс байна уу? Байгаа бол ямар хүнийг хэлдэг юм бол? Гэтэл цаг хугацааг тосон Тэнгэрийн умбал онцгой үрсүүд төрдөг МТТТ-д талаар бас л байх юм. Өөрт ирсэн үрсээ бид хэрхэн хардаг юм бол? Үүрэг хариуцлага хэмээх нь юу юм бол? Бусдын үрд энэ умбал үрс ирсэн бид яаж харах юм бол? АлЭнХоо эх энэ үрсээ хэрхэн хүмүүжүүлсэн нь тэд дотоод амин нэгэндээ сум тавьж болохгүйг түүхийн суу ухаан болгосон юм бол?
МТТТ-164: 22. Бас Алэнхоо эх таван хөвүүддээн Сүегэр үг өгүүлрүүн
“Та, таван хөвүүн, миний гагц хэвлээс төрөв.
Та тугаарын таван мөсөд мэт гагц гагц болбоос
Тэр нижээл мөсөд мэт Хэнээ бээр хялбараа хугуладхун, та
Тэр цугтай мөсөд мэт
Хамт нэгэн эетэн болбоос
Хэнээ бээр хялбар яахан болохтун, та” гэжээ.
Тэгэхээр нэгэн эхээс төрсөн, уг нэгтэй ч эв санаагүй таван хөвүүнээ сүегэр үг хэлж учрыг ухааруулсан энэ үнэн Үг гэдэг маань шар тос юм биш үү? Түүнийг тосоод авбал шар тос байх нь л дээ. Тэгвэл хэлээрээ түлхчихвэл хэрхэх юм бол доо. Харин АлЭнХоо эхийн үгийг тосон авч эвтэй байсан тэр БилГүнЭнДэй, БүГүнЭнДэй хоёр үр юуг бидэнд ухааруулав? Эв үгүй байснаараа юуг ухааруулав гэх тэр л бодол ухаан бидэнд шингэцтэй бололтой.
Мөн тайлалд Сүегэр үг нь Үг хэл зүйн соёл, Хэрэглээ, Ухаарал, Уран хайлал олноо энэ ухаанд багтана. Хэрхэн яаж хэлэх вэ? Хэрхэн яаж үрст ойлгуулах вэ хэмээх арга ухаан нь өөрөө их чухал болой гэж бичжээ.
Хавар эртний цасыг манай ард түмэн газартаа шар тос гэдэг шиг цагаа олсон үг үйлдэл нэгдэхүй нь цаг ууртайгаа холбоо байна уу? Энэ бүхэн нь тунах гэдэг дээр сүүний өрөмний шар тостой зүйрлэсэн үг юм уу? Энэ л ухааныг бид өөртөө хэрэглэх тэр аргад сурах нь чухал юм биш үү? Тиймдээ ч Алтан сударт буйгаар дутуугаа мэдэж давуугаа үзүүл гэдэг нь Энэ нь л бидний өргөөнд ирж энэ л судар номноос шүүрэн авч ухаж дийлээд үйлдвэл давуу нь байж болохоор ч байна гэж харж болох уу? Аан сайхаан сайхан гээд л ярихаас хэтрэхгүй бол, дэмнэлээ, дэмнэлээ гээд дэм үгүй бол тэр нь өнөөх шар тосыг хэлээрээ түлхэх нь юм биш биз гээд, бас л бодол нэмэх нь юуных юм бол доо.
Гэтэл Домчийн сударт их сонин зүйл бичигджээ. Домчийн судар. Хуудас- 109.
Их Биет Дээдэс: Тархины эсийн төлжих боломж 40 жилийн давтамжтай. Тиймээс 40 нас хүртлээ юм сурч чадаагүй бол өршөөгөөрэй та юм сурах чадамжгүй. Дөчин нас хүртэл юм сурч чадаж байгаа бол уучлаарай та цаашаагаа их юм сурч сурах ёстой. Уучил гэдэг нь тулган шаардах үг юм.Чи ингэх ёстой гэдгийг боловсон хэлж байгаа арга. Гэсэн байх юм.
Тэгэхээр энэ 40 нас гэдэг чинь юу болчихов оо? Өнөөгийн хүмүүс бид 40 хүрээд хамаг бүхнээ сураад дууссан гэдэг шүү дээ. Гэтэл цаашаа юун их юм сурах ёстой юм бол доо?
МТТТ- 157: Их бэхт Дээдэс: Ухаанаас Чингис төрөхөөс биеэс төрж болдоггүйг ухаарсан гэжээ. Гэвч олзтой. Бай Кү Дайн 3 хүүгээр дамжин манай удамшлын ясанд Оо суу ухаан орж ирсэн гэсэн байх юм. За өнөөх эхний бичвэр дээр хайж байсан оосуу ухаан дахин орж ирэх чинь. Тэгэхээр яс цусаар дамжин бодол эргэцүүллээр хүний тархинд орж ирдэг байх нь уу? Сударт ээжийн сүнс эцэгт удам залгаж огоул бие бэлддэг гэхээр энэ эхчүүд бид чинь ямар ч их үүрэг хариуцлагатай юм бэ дээ. Хэрхэн амандаа орсон шар тосоо хэлээрээ түлхэхгүйхэн шиг амьдрах вэ?
No comments:
Post a Comment